Het Lange Voorhout lag er op 1 en 2 augustus weer mooi bij met zijn bomenrijen en fraaie gevels. Af en toe vielen er een paar druppeltjes. We zijn door Michael Toorop en Loek Bos rondgeleid langs de beeldententoonstelling 'Voorhout Monumentaal'. Michael was jarenlang secretaris van kunstenaarsvereniging Pulchri, en doet nu hetzelfde voor de Vrienden van Den Haag, en Loek is een bekende Haagse beeldhouwer. Hij maakte o.a. de Indische tantes in het Statenkwartier. Hij heeft de laatste tijd aan een beeld van Paul van Vliet gewerkt dat op 10 september, 16.00 uur, aan de Nieuwe Uitleg wordt onthuld. Op het grint van het Lange Voorhout passeerden beelden van talentvolle kunstenaars de revue. Eén van hen, Ivan Cremer, de zoon van schrijver-kunstenaar Jan Cremer, was architect, maar gaf daar de brui aan omdat veel projecten niet werden uitgevoerd en architecten zich aan strenge regels moesten houden. Hij vond vrijheid in het beelden maken. Hij werkt met oud hout en ijzer uit gebouwen - je kunt zeggen 'objets trouvés'. Op het Voorhout stond een 'eenzame' Apollo. Helaas ontbraken (om begrijpelijke redenen) de andere negen beelden (de Muzen) die in 2019 in Amsterdam samen met Apollo als groep zijn gepresenteerd (The Birth of Apollo).
Loek Bos legde uit dat er een verschil is tussen realistisch en figuratief. Realistisch is 'overeenkomstig de werkelijkheid'. In figuratieve kunst 'herken' je een of meerdere figuren, maar kunnen er delen ontbreken of vervormd zijn, waardoor het beeld niet meer realistisch is. De kubistische vrouw van Margriet Barends was figuratief, maar niet realistisch. Op het Voorhout stond veel abstract werk. We zagen meerder geometrische, c.q. wiskundig aandoende beelden, o.a. van André van Lier en Rob Zweerman, waarin naar universele schoonheid van 'de vorm' gezocht wordt. De vijfhoeken van Rinus Roelofs, prachtig rood geschilderd, lieten zien hoe vrolijk geometrie kan zijn. Het was opvallend dat veel beelden in Cortenstaal worden uitgevoerd, een materiaal dat een prachtige roestlaag vormt die, zo zei Loek, op een bepaald moment ophoudt met roesten. De 'plastic juf' (Carolien Adriaansche) had een andere aanpak. Zij had een grote bonk kleurige kratten en ander huishoudelijk materiaal opgestapeld. Plastic afval, zegt ze zelf, als waarschuwing aan de wereld. Dat gaf, samen met het beeld van Aris de Bakker (een moederachtige pop, gehuld in duizenden stroken stof) en dat van Rinus Roelofs, in ieder geval wat tegenwicht aan de in stemmige kleuren opgebouwde beelden van de overige kunstenaars. Tot slot een leuke tip van Loek: wil je zelf een marmeren beeld maken, stuur dan je ontwerp naar de marmergroeven van Carrara en dan hakken ze het ter plekke voor je!
Al met al zijn zo 2 x 40 Vrienden tot tevredenheid rondgeleid waarvoor onze Vereniging Pulchri Studio met een gift heeft bedankt. Na afloop was er gelegenheid om onder het genot van een drankje nog even na te praten. Nogmaals lof en dank aan de 2 gidsen.
Werkgroep Activiteiten